Główną bohaterką filmu wyreżyserowanego przez Kevina Hamedaniego jest pewna młoda kobieta z irańskimi korzeniami, która mieszka w Port Gamble. Kiedy w miasteczku pojawiają się zastępy żądnych krwi nieumarłych, wszelkie podejrzenia o terroryzm spadają właśnie na nią. Na tegorocznym Horrorfeście nie mogło zabraknąć również przedstawiciela zombies movie. Tym razem wybór padł na debiutanckie dzieło Kevina Hamedani o tytule ZMD: Zombies of Mass Destruction. Po rozczarowaniu, jakim okazał się Zombieland (2009) nie liczyłem na zbyt wiele. Odnoszę wręcz wrażenie, że tematyka ta, jest ostatnimi czasy zbyt często poruszana i coraz trudniej zaskoczyć widzów czymś nowym. Mimo to, reżyser za wszelką cenę pragnął zwrócić na siebie uwagę publiczności. A, że nic tak nie oddziałuje na wyobraźnię widzów, jak lekki szok, to główni bohaterowie filmu zagrali parę. I nie było by w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że obydwaj są… mężczyznami. Gotowi na porcję seksualnych perypetii, homoseksualnych kochanków w czasie inwazji zombie?
Kategoria: Zombie w filmie
Noc żywych trupów remake 1990
Otóż, w roku 1990 Tom Savini dokonuje rzeczy niemożliwej; wspomagany przez George’a Romero (producent) i jego scenariusz z roku 1968, kręci remake klasycznej i kultowej już “Nocy żywych trupów”… który to remake według niektórych okazał się znacznie lepszy od oryginału. Przede wszystkim mocniejszą stroną filmu okazała się charakteryzacja i sceny krwawych jatek – znacznie bardziej dopracowanych niż w czarno-białym filmie Romero. Spór o to, w którym filmie – oryginale czy remake’u – jest lepiej zbudowany klaustrofobiczny klimat osaczenia, trwa do dziś.
The Serpent and the Rainbow 1988
Wąż i Tęcza to całkiem interesujące oraz poważne kino z 1988 o bardzo dobrych efektach i mrożących krew w żyłach scenach jakich nie powstydziły by się również współczesne produkcje. Dennis Allan (Bill Pullman kojarzony zapewne z rolą Lone Starra z filmu Kosmiczne Jaja) wyjeżdża służbowo i tu ciekawostka wyjazd zleca mu wielka firma farmaceutyczna “Biocorp” zainteresowana pogłoskami o zombifikacj na Haiti (tam gdzie zombi tam i korporacje farmaceutyczne :)). Tu pojawia się moim zdaniem fascynujący wątek poboczny przedstawiający Haiti jako niesamowicie biedne i wyzyskiwane państewko przez bezwzględnego dyktatora gdzie rewolucja wisi w powietrzu.
Dzień żywych trupów 1985
Ostatnia część słynnej trylogii George A. Romero opowiadającej o żywych trupach. Tym razem akcja filmu toczy się w opustoszałym laboratorium. Schronienie przed hordą wygłodniałych zombie znajduje grupa ocalałych ludzi. Wśród nich znajdują się m.in. kapitan Rhodes i doktor Logan nazywany “Frankensteinem”. Wkrótce zaczyna on eksperymentować na złapanych wcześniej żywych trupach, aby znaleźć metodę ich zwalczenia. Czasu jest coraz mniej, a trupy niebawem odnajdują kryjówkę. To nie jedyny problem, bowiem bohaterowie filmu popadają ze sobą w poważny konflikt…
Poranek żywych trupów 1978
Po nocy żywych trupów przychodzi poranek, a w przypadku gatunku Zombie-horror, nadszedł w roku 1978 “Poranek żywych trupów”, w którym ponownie jesteśmy rzuceni w sam środek akcji – tym razem osadzonej w wielkim Supermarkecie.
Do filmu ponownie przemycona zostaje smutna prawda (w jeszcze większym natężeniu niż w “Nocy żywy ch trupów”) o naszych czasach – społeczeństwie konsumpcyjnym; jak mówi jeden z bohaterów o żywych trupach lgnących do wnętrza Supermarketu: “To rodzaj instynktu. P a mięć o tym co robili. To musiało być ważne miejsce w ich życiu”. Na planie “Poranku żywych trupów” doszło do owocnej współpracy Romero z grupą “GOBLIN” (niezapomniana muzyka!) i z Tomem Savinim, który był odpowiedzialny za makabryczną charakteryzację zombiaków. Czytaj więcej
Noc żywych trupów 1968
Noc żywych trupów przełamuje wszystkie możliwe tabu i zakazy w formie, która wywołuje przerażenie, zaciekawienie i zdumienie, a przede wszystkim trzyma w napięciu do ostatniej chwili. Porównywana z “Ptakami” Alfreda Hitchocka i “Lśnieniem” Stanley’a Kubricka dzieło George’a A. Romero weszło na trwałe do biblioteki kinowych arcydzieł, świadcząc, że prawdziwy talent nie jest ograniczony skromnymi środkami finansowymi, moralnością i światopoglądami społeczności.